بیماری های آریتمی قلب را چگونه تشخیص می دهند

آریتمی قلب، نوعی بیماری قلبی است که سرعت ضربان قلب را دچار تغییر می کند. در بیماران مبتلا به بیماری آریتمی قلب، ضربان قلب کندتر، تندتر یا نامنظم می شود.

بیشتر بیماری های آریتمی قلب، خطرناک نیستند. خطر زمانی ایجاد می شود که قلب قادر نباشد خون کافی به بدن پمپ کند. عدم خونرسانی کافی، ممکن است باعث آسیب دیدگی مغز، قلب یا اندام های دیگر بدن شود.

متخصص قلب، از تکنیک های مختلفی برای تشخیص خطرناک بودن بیماری آریتمی قلب استفاده می کند. این روش ها از بررسی سابقه پزشکی بیمار، معاینه فیزیکی و گرفتن نوار قلب تا روش های پیشرفته تری مانند اسکن هسته ای قلب، سی تی اسکن، اکوکاردیوگرافی و روش های تهاجمی مانند آنژیوگرافی عروق کرونری متنوع هستند.

این که متخصص قلب از کدام روش برای تشخیص مشکل هر بیمار استفاده می کند، بستگی به علائم بیمار و صلاحدید پزشک دارد. برای بیمارانی که علائم خفیف دارند، متخصص قلب به معاینات فیزیکی و گرفتن نوار قلب بسنده می کند؛ در برخی بیماران نیز علائم آن قدر شدید است که متخصص قلب بدون وقفه، انجام روش های تشخیصی پیشرفته و حتی تهاجمی را ضروری می داند. اما در مورد بیشتر بیماران، تست های تشخیصی به صورت مرحله به مرحله (روش های ساده تا پیشرفته) انجام می شود تا تشخیص دقیق صورت گیرد. در ادامه، به برخی نکات کلیدی در مورد کاربرد تست های تشخیصی قلب اشاره می شود:

·        در برخی از بیماران، با وجود احساس درد در قفسه سینه علامتی در نوار قلب بیمار مشاهده نمی شود. در این بیماران ممکن است عروق کرونری قلب درگیر شده باشند و معاینات فیزیکی و معمولی، بیماری را تشخیص ندهند.

·        تست استرس قلب، مشخص می کند که آیا قلب در زمان شدت فعالیت، خون و اکسیژن کافی دریافت می کند یا خیر.

·        در برخی از بیماران مبتلا به عروق کرونری قلب، تست ورزش برای تشخیص مناسب نیست؛ زیرا وجود بیماری های دیگری از جمله آرتروز، جلوی راه رفتن سریع بیمار را می گیرد. این بیماران اسکن هسته ای قلب یا اکوکاردیوگرافی می شوند.

·        بیمارانی که خطر حمله قلبی در آن ها وجود دارد و تست ورزش، بیماری قلبی را به طور قطعی تشخیص نداده باشد، تحت اسکن هسته ای قلب یا اکوکاردیوگرافی قرار می گیرند.

·        مقایسه دقیق تست اکوکاردیوگرافی و اسکن هسته ای قلب، دشوار است؛ زیرا صحت نتایج حاصل از آن ها تا حد زیادی، بستگی به تجهیزات مورد استفاده و تخصص پزشک دارد. اگر اکو در کلینیک پیشرفته اکوکاردیوگرافی و توسط فلوشیپ اکوکاردیوگرافی انجام شود، به اسکن هسته ای قلب ترجیح داده می شو

چگونه می توان بیماری های قلبی را با اکو تشخیص داد؟

در روش اکوکاردیوگرافی، امواج صوت تصاویر زنده و متحرکی از ضربان قلب ایجاد می کنند. تست اکو، طبیعی بودن عملکرد قلب و شکل و اندازه آن را تشخیص می دهد؛ اکو انواع مختلفی دارد.

تست اکو استرس، احتمال کاهش جریان خون در عروق قلب و بیماری های عروق کرونری قلب را بررسی می کند. در تست اکو استرس، پس از ورزش (اکو استرس دینامیک) یا تزریق داروی تحریک کننده فعالیت قلب (اکو استرس دارویی)، بخش هایی از عضله قلب که خون کافی دریافت نکنند، انقباضات غیر طبیعی ایجاد می کنند؛ این انقباضات غیر طبیعی در تصاویر اکو مشخص می شوند.

اکو مری، یکی دیگر از انواع تست اکو است که تصاویری از پشت قلب ایجاد می کند. در این تست، دستگاه مبدل اکوکاردیوگرافی به انتهای لوله مخصوصی متصل می شود و از طریق دهان، به آرامی وارد مری می شود تا به پشت قلب برسد. تست اکو مری، پس از تزریق داروی آرام بخش و بی حس کردن گلوی بیمار انجام می شود